Dat ik wilde verhuizen had niet één oorzaak, maar duizenden.
De gemeente zegt: ratten horen bij de stad. Nou, aan me nooit niet. Ik woon in het mooiste huis van Rotterdam. Het is middenin de stad. Als je de kroeg in wil, kan je naar beneden vallen en naar boven kruipen. De supermarkt is aan de overkant. En achter mijn huis heb ik een heerlijk platje waar ik lekker buiten kan zitten.
En toch wilde ik op een gegeven moment gaan verhuizen. Dat had niet één oorzaak maar duizenden: kakkerlakken.
Toen ik de eerste zag, dacht ik nog, niet gaan lopen miepen, meissie, je bent geen watje. Maar al gauw werd dat anders. Een kakkerlak heeft namelijk familie. En die hele familie werd gevoederd door de restaurants onder mijn huis.
Ik belde de Roteb. De Rotterdamse Onderneming Tegen Enge Beestjes. Die kwamen. Die spoten mijn hele huis vol gif. Dat kostte toen nog 100 gulden, maar daar kwamen ze wel het hele eerste jaar gratis voor terug. Elke maand.
Mevrouw en meneer Kakkerlak hadden daar schijt aan.
Ik weet die Kerstavond nog dat we de stekker van het gourmetstel in het stopcontact deden, en er een stroom kakkerlakken uit kwam. Of die keer dat mijn moeder op bezoek was en de keuken inliep. En ik net een la opendeed. En meteen weer dicht. Of die ochtend dat ik gekriebel voelde in bed. En ik tussen het lepeltje-lepeltje dat ik met mijn lief vormde, twee kakkerlakken vond.
Ik heb de Roteb huilend opgebeld. Die stuurden toen een man met raar wit spul. „Ik weet wat die beestjes lekker vinden,” mompelde hij. Twee weken later waren alle kakkerlakken weg.
Ik ben op zoek naar die meneer. Niet om een kakkerlak, maar om een rat. Die van de week ineens achter over mijn platje huppelde. En de dag erna zijn broer mee had genomen. Tot ik als een zot met een elektrische vliegenmepper achter ze aan rende.
De Roteb is niet meer. En de gemeente zegt: ratten horen bij de stad. Ja dag, zoals wolven op de Veluwe zeker? En addergebroed in de Tweede Kamer?
Aan me nooit niet. Ik koop Ali Express leeg voor illegaal rattengif. En ik heb al lopen miepen, tegen alle restaurants om me heen. Dan maar een watje, maar ik ben doodsbang voor een ratje. En voor zijn hele familie natuurlijk.
- Verschenen in het AD op 16 augustus 2025.
Meer berichten van Carrie Jansen
Ik vind het niks, maar half Rotterdam is er opgetogen over. Toevallig liep ik van de week langs de Steigerkerk. Tegenover Rif010. En ik zag dat die leegstond. En vroeger wou i...
Het zijn hele arme mensen die keihard statiegeldgraaiers worden genoemd. Statiegeld heeft twee kanten. Ten eerste heb je de flesjes en de blikjes. Die hadden eerst geen statie...
Toen artsen zeiden dat we moeten kiezen voor zinnige zorg, dacht ik aan de kno-arts in het EMC.
Een herhaalonderzoek, onmiddellijk een afspraak maken? Dat maakte de hypochonder wel in mij los. Ik was schor, kreeg mijn eten niet makkelijk weggeslikt en het leek wel of ik ...
Meer berichten
Ik ben Mala en ik nodig iedereen uit om mee te doen aan gezellige en creatieve activiteiten in onze wijk. Samen haken, breien, naaien, kleding verstellen of andere creatieve pr...
Oude Westen TV alle afleveringen: Alle Afleveringen van Oude Westen TV
Elke maand verschijnt de buurtkrant met het laatste nieuws en komende activiteiten in de wijk. Wil je zelf iets aanleveren voor de buurtkrant, dat kan. Stuur je bijdrage *v...